Περιμένοντας τις εξελίξεις

Τρέχω με εκατόν ογδόντα επτά
χιλιόμετρα την ώρα
όταν εσύ χορδίζεις
συρμάτινα νοητικά πλευρά
αποκολληθέντα από εκείνο
που ονοματίζουν τα ντουβάρια
ως ανυπαρξία.
Τα μεσημέρια έρχονται επίσκεψη
φωνές μεγάλων συχνοτήτων
κρατούν όλο υπερηφάνια
τεντωμένα ερωτηματολόγια
κι εγώ γεμίζω τις γωνιά μου
γραμματόσημα
που με στέλνουν
στον αγύριστο.
Μαγείρεψα τα σημαινόμενα
που βρήκα στο κεφάλι σου
τα έπνιξα στις σάλτσες
κι όταν με σέρβιρα σε πιάτο βαθύ
με ομόκεντρα στολίδια
μια τρύπα άρχισε να σε ρουφά
κι έτσι απλά εξαφανίστηκες
ενώ ο ήλιος είχε δύσει.
Τις νύχτες δεν βρίσκω τρύπες
ούτε ακούγονται φωνές
φαίνεται το σκοτάδι
ξέρει καλά την τέχνη
να βουλώνει τα φωνήεντα.