Είναι εύκολο να γράψεις ένα ποίημα
εάν σταθείς ακριβώς
στο κέντρο του ματιού σου
και με το άλλο μάτι δεις
το ζευγάρι των ανδρών πλαγίως
ο ένας φορεί κάλτσες ψηλές
και κρατάει το θερμόμετρο
σαν ξερό κλαδί
μέσα στο καλοκαίρι
ο άλλος με το σπαστό μπαστούνι του
ξέρει ποιον δρόμο να διαλέξει
εκείνον της βροχής
που ξυπνάς μονίμως
μούσκεμα στον ιδρώτα.
Το αεροπλάνο που μόλις πέρασε
μεταφέρει στρατιώτες
που γνωρίζουν καλά
τη διαδρομή μεταξύ σκυλιού και ψωμιού
και φωνάζουν
σκύλε θα πεθάνεις
με τα μυαλά τους γκαστρωμένα
από επιχορηγούμενα θέατρα.
Η γη γυρίζει
πως θα μπορούσε άλλωστε
να κρατήσει τις ισορροπίες
ανάμεσα σε ανατολή και δύση
ανάμεσα στον κυνηγό και το πουλί
ανάμεσα στο αγκίστρι και το ψάρι
ανάμεσα στα πόδια των ερωτοχτυπημένων.
Ή μήπως δεν υπάρχει εκεί ισορροπία; Όχι.
Γιατί ο λεπτοδείκτης κόλλησε
στην ώρα που είναι μηδέν ακριβώς
άνευ γυρισμού.
Υπάρχει η πιθανότητα
να περάσει μια γυναίκα
από εκείνες τις ωραίες βασανίστριες
με τα συντριβάνια στα στήθη
που γελούν μπροστά στους σταυρωμένους
ή τις άλλες τις απλές
που φορούν τα ξανθά μαλλιά τους
μια σταγόνα αλμυρού κύματος στο στόμα
και περιμένουν.
"Γύρισα την πλάτη στη ζωή και ονειρεύτηκα
ίσως και να γύρισα την πλάτη στο όνειρο
και να' ζησα
σε κάθε περίπτωση το μόνο που θέλω
είναι μια πύλη
να φυγαδεύσω την θλίψη μου.
Νομίζω ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος
το μόνο που χρειάζομαι τελικά
είναι μικρά πράγματα
μεγάλη είναι μόνο η θάλασσα".
Μπορεί να περάσει κι ένας άνδρας ευκαταφρόνητος
μα σίγουρος για την αγάπη
ή ένας διαφορετικός, απαστράπτων
είδωλο αγγέλου
σαν σπάσει το τζάμι του κατοπτρισμού του
μυρίζει άπλυτο γουρούνι
μα αγαπάμε τα ζώα.
Είναι εύκολο να γράψεις ένα ποίημα
κοίτα εδώ
τη γέννηση
το γάλα της μητρός σου
τρέχει, τρέχει, τρέχει
το απαλό χέρι στο πρόσωπο
ενός δύστυχου ξενύχτη
το θειάφι στα αμπέλια
μια ροζ παραίσθηση σαν σφουγγαρίστρα
που ρουφάει το νερό με τη λεβάντα
το πιάνο, το άσπρο πιάνο κυρίως
που παίζουν μουσική
τα θεσπέσια δάκτυλά της
την κρεμάστρα με το φόρεμα
και τον σιδηρόδρομο
την κρεμάλα και τη βέργα
τα πουλιά.
Όλα εν σοφία εποίησε
τη μεταξωτή ρόμπα
τα χρηματοκιβώτια
τα αλεξίσφαιρα γιλέκα
τα προφυλακτικά
ο άνθρωπος.
Ο άνθρωπος
στέκει εκεί ακίνητος.
Εγώ τι είμαι;
Φτιάξε με από λάσπη
ή από μάρμαρο άρρωγμο
αλέκιαστο και πάλλευκο
δώσε μου αναπνοή
ή μια λίρα να ξοδέψω στα παζάρια
κάνε μου έρωτα ή κάνε μου διαθήκη
είναι εύκολο να μου γράψεις ένα ποίημα
ή να μου φορέσεις όποιο καπέλο θες
ή να μου δώσεις ένα όπλο.
εάν σταθείς ακριβώς
στο κέντρο του ματιού σου
και με το άλλο μάτι δεις
το ζευγάρι των ανδρών πλαγίως
ο ένας φορεί κάλτσες ψηλές
και κρατάει το θερμόμετρο
σαν ξερό κλαδί
μέσα στο καλοκαίρι
ο άλλος με το σπαστό μπαστούνι του
ξέρει ποιον δρόμο να διαλέξει
εκείνον της βροχής
που ξυπνάς μονίμως
μούσκεμα στον ιδρώτα.
Το αεροπλάνο που μόλις πέρασε
μεταφέρει στρατιώτες
που γνωρίζουν καλά
τη διαδρομή μεταξύ σκυλιού και ψωμιού
και φωνάζουν
σκύλε θα πεθάνεις
με τα μυαλά τους γκαστρωμένα
από επιχορηγούμενα θέατρα.
Η γη γυρίζει
πως θα μπορούσε άλλωστε
να κρατήσει τις ισορροπίες
ανάμεσα σε ανατολή και δύση
ανάμεσα στον κυνηγό και το πουλί
ανάμεσα στο αγκίστρι και το ψάρι
ανάμεσα στα πόδια των ερωτοχτυπημένων.
Ή μήπως δεν υπάρχει εκεί ισορροπία; Όχι.
Γιατί ο λεπτοδείκτης κόλλησε
στην ώρα που είναι μηδέν ακριβώς
άνευ γυρισμού.
Υπάρχει η πιθανότητα
να περάσει μια γυναίκα
από εκείνες τις ωραίες βασανίστριες
με τα συντριβάνια στα στήθη
που γελούν μπροστά στους σταυρωμένους
ή τις άλλες τις απλές
που φορούν τα ξανθά μαλλιά τους
μια σταγόνα αλμυρού κύματος στο στόμα
και περιμένουν.
"Γύρισα την πλάτη στη ζωή και ονειρεύτηκα
ίσως και να γύρισα την πλάτη στο όνειρο
και να' ζησα
σε κάθε περίπτωση το μόνο που θέλω
είναι μια πύλη
να φυγαδεύσω την θλίψη μου.
Νομίζω ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος
το μόνο που χρειάζομαι τελικά
είναι μικρά πράγματα
μεγάλη είναι μόνο η θάλασσα".
Μπορεί να περάσει κι ένας άνδρας ευκαταφρόνητος
μα σίγουρος για την αγάπη
ή ένας διαφορετικός, απαστράπτων
είδωλο αγγέλου
σαν σπάσει το τζάμι του κατοπτρισμού του
μυρίζει άπλυτο γουρούνι
μα αγαπάμε τα ζώα.
Είναι εύκολο να γράψεις ένα ποίημα
κοίτα εδώ
τη γέννηση
το γάλα της μητρός σου
τρέχει, τρέχει, τρέχει
το απαλό χέρι στο πρόσωπο
ενός δύστυχου ξενύχτη
το θειάφι στα αμπέλια
μια ροζ παραίσθηση σαν σφουγγαρίστρα
που ρουφάει το νερό με τη λεβάντα
το πιάνο, το άσπρο πιάνο κυρίως
που παίζουν μουσική
τα θεσπέσια δάκτυλά της
την κρεμάστρα με το φόρεμα
και τον σιδηρόδρομο
την κρεμάλα και τη βέργα
τα πουλιά.
Όλα εν σοφία εποίησε
τη μεταξωτή ρόμπα
τα χρηματοκιβώτια
τα αλεξίσφαιρα γιλέκα
τα προφυλακτικά
ο άνθρωπος.
Ο άνθρωπος
στέκει εκεί ακίνητος.
Εγώ τι είμαι;
Φτιάξε με από λάσπη
ή από μάρμαρο άρρωγμο
αλέκιαστο και πάλλευκο
δώσε μου αναπνοή
ή μια λίρα να ξοδέψω στα παζάρια
κάνε μου έρωτα ή κάνε μου διαθήκη
είναι εύκολο να μου γράψεις ένα ποίημα
ή να μου φορέσεις όποιο καπέλο θες
ή να μου δώσεις ένα όπλο.
