- Και τι κοιτάς εκεί ψηλά, φορώντας τα λαμπάκια;
- Πάντοτε υπάρχει ένας λόγος, για να κοιτάς ψηλά και να φωτίζεις!
Μαζεύοντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα γεγονότα της προηγούμενης χρονιάς και περνώντας στη νέα, κάπως έτσι κατέληξα να σκέφτομαι.
Αφού κοιτάξεις πρώτα μέσα σου, αναγνωρίσεις τι υπάρχει, διακρίνεις τα λάθη, τα σωστά, τις αδυναμίες και τα προτερήματα και βάλεις μια τάξη, αφού κοιτάξεις γύρω σου και δεις ότι μέσα στη δυστυχία αυτού του κόσμου υπάρχει και λίγη ομορφιά και λίγη ελπίδα, όπως και μερικά πράγματα, για τα οποία αξίζει να παλεύεις και να βοηθάς, όπως και όσο μπορείς, πρέπει να σηκώνεις το βλέμμα ψηλά, να διακρίνεις τι βρίσκεται εκεί, τι θα μπορούσε να υπάρχει εκεί για σένα, να ανοίγεις την ματιά σου και να την αφήνεις να ταξιδεύει, να εξελίσσεται, να ανεβαίνει, να αναζητεί.
Αν είσαι στον πάτο του πηγαδιου, να κοιτάς το χείλος και να λες "εγώ θα βγω από 'δω μέσα" , αν είσαι στο δρόμο, να κοιτάς τα σύννεφα πως κινούνται στον γαλάζιο ουρανό και να λες "η ζωή έχει τις εναλλαγές της και 'κει, ανάμεσα στα γκρίζα σύννεφα, υπάρχει όμορφος ουρανός" που, όταν εκείνα φύγουν, θα μπορείς να δεις το μεγαλείο του. Αν είναι νύχτα, μπορείς να κοιτάς τα υπέροχα αστέρια και να απορείς για τους πλανήτες, τους γαλαξίες, το σύμπαν και να διαβάζεις στα παιδιά σου γι' αυτά και μαζί να μαθαίνετε για τον κόσμο. Αν βγαίνει ο ήλιος, να μαγεύεσαι από τα χρώματα της ανατολής και να εμπνέεσαι και να δημιουργείς. Υπάρχουν τόσοι λόγοι για να κοιτάς ψηλά.
Και ύστερα, άλλοι τόσοι για να φωτίζεις. Για σένα, για τους άλλους, για τον κόσμο που μέσα στη σκοτεινιά του αναζητά ένα φωτεινό χαμόγελο, μια καλή κουβέντα και μια μικρή χειρονομία, που θα τον κάνει να πάει λίγο πιο μπροστά, να νιώσει λίγο καλύτερα, να φωτίσουν λίγο τα μάτια του.
Αγαπώ το σκοτάδι, τη μαγεία, το μυστήριο και το δέος που δημιουργεί, αλλά όχι την τυφλότητα. Γιατί όταν απαρνείσαι το φως, είναι σαν να θέλεις να παραμείνεις τυφλός. Και αυτή νομίζω είναι μια πολύ εγωιστική επιλογή. Αν δεν περάσει λίγο φως εξάλλου από το διάφραγμα, φωτογραφία δεν βγαίνει. Και είναι όμορφο να φωτογραφίζουμε τη ζωή. Άλλοτε οι λήψεις είναι αποτυχημένες και άλλοτε υπέροχες. Δεν μπορεί να είναι πάντοτε όλα υπέροχα, ανώδυνα και εύκολα.
Η χρονιά που πέρασε ήταν για μένα έντονη, γεμάτη και καθόλου βαρετή. Και μπόλικη τέχνη είχε, και νέες φιλίες και ενδιαφέρουσες συνεργασίες και αρκετή δουλειά και λάθη και προβλήματα υγείας και δυσκολίες και γέλια μα και κλάματα και απογοητεύσεις και καταστάσεις που θα μπορούσα να έχω αποφύγει ή να χειριστώ καλύτερα. Έκρινα και κρίθηκα, στεναχώρησα και στενοχωρήθηκα, αλλά έδωσα χαρά όπως και πήρα χαρά. Η χρονιά που πέρασε και γιορτές είχε και παιχνίδια και κέρδη και απώλειες και αποδοχή και απόρριψη και συγκρούσεις και αγάπη και ενθουσιασμό και εκπλήξεις. Και σήμερα, πρωτοχρονιά, μετά τον προβληματισμό και την ανασκόπηση, μπορώ να πω ότι έζησα μια καλή χρονιά και έμαθα και αισθάνομαι γεμάτη και αισιόδοξη και χαίρομαι πολύ που έχω ανθρώπους δίπλα μου να με αγαπούν και να με στηρίζουν, να με διορθώνουν, όταν χρειάζεται, και να με συμβουλεύουν, να νοιάζονται πραγματικά για μένα. Αισθάνομαι ευγνώμων και τους ευχαριστώ.
Εκτός όμως από αυτούς, υπάρχουν και οι άνθρωποι που συναντηθήκαμε στο δρόμο της τέχνης και χωρίς να με γνωρίζουν, στήριξαν το ποιητικό και φωτογραφικό μου έργο, με εμπιστεύτηκαν και με ενθάρρυναν με ουσιαστικό ενδιαφέρον και αγάπη και θέλω επίσης να τους ευχαριστήσω. Η τέχνη φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και θρέφει τις ψυχές μας. Είναι δημιουργία, έμπνευση, θεραπεία, ζωογόνος δύναμη. Εξάλλου και η ίδια η ζωή είναι μια τέχνη.
Διάβασα κάπου ότι οι ευχές δεν έχουν νόημα και ότι τίποτε από αυτά που ευχόμαστε δεν πρόκειται να γίνει. Ναι, σωστά, ίσως δεν πιάνουν οι ευχές, αλλά η καλή διάθεση και η αγάπη με την οποία λες στον συνάνθρωπο μια καλή κουβέντα και θέλεις η ζωή του να γίνει όμορφη είναι στην δική μου αντίληψη πράγμα πολύ σημαντικό. Οι ευχές από μόνες τους δεν πιάνουν, όμως, όταν δουλέψεις για αυτές, υπάρχει πάντοτε μια πιθανότητα να πραγματωθούν.
Εμένα πάντως μου αρέσει να δίνω ευχές, έχουν, πέρα από την καλοσύνη, μέσα τους κάτι παραμυθένιο, κάτι που παραπέμπει στην παιδικότητα που όλοι χρειαζόμαστε. Γι' αυτό θα συνεχίσω και φέτος να εύχομαι υγεία, αγάπη, δύναμη, χαρά, δικαιοσύνη και το καλύτερο για όλον τον κόσμο!
- Πάντοτε υπάρχει ένας λόγος, για να κοιτάς ψηλά και να φωτίζεις!
Μαζεύοντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα γεγονότα της προηγούμενης χρονιάς και περνώντας στη νέα, κάπως έτσι κατέληξα να σκέφτομαι.
Αφού κοιτάξεις πρώτα μέσα σου, αναγνωρίσεις τι υπάρχει, διακρίνεις τα λάθη, τα σωστά, τις αδυναμίες και τα προτερήματα και βάλεις μια τάξη, αφού κοιτάξεις γύρω σου και δεις ότι μέσα στη δυστυχία αυτού του κόσμου υπάρχει και λίγη ομορφιά και λίγη ελπίδα, όπως και μερικά πράγματα, για τα οποία αξίζει να παλεύεις και να βοηθάς, όπως και όσο μπορείς, πρέπει να σηκώνεις το βλέμμα ψηλά, να διακρίνεις τι βρίσκεται εκεί, τι θα μπορούσε να υπάρχει εκεί για σένα, να ανοίγεις την ματιά σου και να την αφήνεις να ταξιδεύει, να εξελίσσεται, να ανεβαίνει, να αναζητεί.
Αν είσαι στον πάτο του πηγαδιου, να κοιτάς το χείλος και να λες "εγώ θα βγω από 'δω μέσα" , αν είσαι στο δρόμο, να κοιτάς τα σύννεφα πως κινούνται στον γαλάζιο ουρανό και να λες "η ζωή έχει τις εναλλαγές της και 'κει, ανάμεσα στα γκρίζα σύννεφα, υπάρχει όμορφος ουρανός" που, όταν εκείνα φύγουν, θα μπορείς να δεις το μεγαλείο του. Αν είναι νύχτα, μπορείς να κοιτάς τα υπέροχα αστέρια και να απορείς για τους πλανήτες, τους γαλαξίες, το σύμπαν και να διαβάζεις στα παιδιά σου γι' αυτά και μαζί να μαθαίνετε για τον κόσμο. Αν βγαίνει ο ήλιος, να μαγεύεσαι από τα χρώματα της ανατολής και να εμπνέεσαι και να δημιουργείς. Υπάρχουν τόσοι λόγοι για να κοιτάς ψηλά.
Και ύστερα, άλλοι τόσοι για να φωτίζεις. Για σένα, για τους άλλους, για τον κόσμο που μέσα στη σκοτεινιά του αναζητά ένα φωτεινό χαμόγελο, μια καλή κουβέντα και μια μικρή χειρονομία, που θα τον κάνει να πάει λίγο πιο μπροστά, να νιώσει λίγο καλύτερα, να φωτίσουν λίγο τα μάτια του.
Αγαπώ το σκοτάδι, τη μαγεία, το μυστήριο και το δέος που δημιουργεί, αλλά όχι την τυφλότητα. Γιατί όταν απαρνείσαι το φως, είναι σαν να θέλεις να παραμείνεις τυφλός. Και αυτή νομίζω είναι μια πολύ εγωιστική επιλογή. Αν δεν περάσει λίγο φως εξάλλου από το διάφραγμα, φωτογραφία δεν βγαίνει. Και είναι όμορφο να φωτογραφίζουμε τη ζωή. Άλλοτε οι λήψεις είναι αποτυχημένες και άλλοτε υπέροχες. Δεν μπορεί να είναι πάντοτε όλα υπέροχα, ανώδυνα και εύκολα.
Η χρονιά που πέρασε ήταν για μένα έντονη, γεμάτη και καθόλου βαρετή. Και μπόλικη τέχνη είχε, και νέες φιλίες και ενδιαφέρουσες συνεργασίες και αρκετή δουλειά και λάθη και προβλήματα υγείας και δυσκολίες και γέλια μα και κλάματα και απογοητεύσεις και καταστάσεις που θα μπορούσα να έχω αποφύγει ή να χειριστώ καλύτερα. Έκρινα και κρίθηκα, στεναχώρησα και στενοχωρήθηκα, αλλά έδωσα χαρά όπως και πήρα χαρά. Η χρονιά που πέρασε και γιορτές είχε και παιχνίδια και κέρδη και απώλειες και αποδοχή και απόρριψη και συγκρούσεις και αγάπη και ενθουσιασμό και εκπλήξεις. Και σήμερα, πρωτοχρονιά, μετά τον προβληματισμό και την ανασκόπηση, μπορώ να πω ότι έζησα μια καλή χρονιά και έμαθα και αισθάνομαι γεμάτη και αισιόδοξη και χαίρομαι πολύ που έχω ανθρώπους δίπλα μου να με αγαπούν και να με στηρίζουν, να με διορθώνουν, όταν χρειάζεται, και να με συμβουλεύουν, να νοιάζονται πραγματικά για μένα. Αισθάνομαι ευγνώμων και τους ευχαριστώ.
Εκτός όμως από αυτούς, υπάρχουν και οι άνθρωποι που συναντηθήκαμε στο δρόμο της τέχνης και χωρίς να με γνωρίζουν, στήριξαν το ποιητικό και φωτογραφικό μου έργο, με εμπιστεύτηκαν και με ενθάρρυναν με ουσιαστικό ενδιαφέρον και αγάπη και θέλω επίσης να τους ευχαριστήσω. Η τέχνη φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και θρέφει τις ψυχές μας. Είναι δημιουργία, έμπνευση, θεραπεία, ζωογόνος δύναμη. Εξάλλου και η ίδια η ζωή είναι μια τέχνη.
Διάβασα κάπου ότι οι ευχές δεν έχουν νόημα και ότι τίποτε από αυτά που ευχόμαστε δεν πρόκειται να γίνει. Ναι, σωστά, ίσως δεν πιάνουν οι ευχές, αλλά η καλή διάθεση και η αγάπη με την οποία λες στον συνάνθρωπο μια καλή κουβέντα και θέλεις η ζωή του να γίνει όμορφη είναι στην δική μου αντίληψη πράγμα πολύ σημαντικό. Οι ευχές από μόνες τους δεν πιάνουν, όμως, όταν δουλέψεις για αυτές, υπάρχει πάντοτε μια πιθανότητα να πραγματωθούν.
Εμένα πάντως μου αρέσει να δίνω ευχές, έχουν, πέρα από την καλοσύνη, μέσα τους κάτι παραμυθένιο, κάτι που παραπέμπει στην παιδικότητα που όλοι χρειαζόμαστε. Γι' αυτό θα συνεχίσω και φέτος να εύχομαι υγεία, αγάπη, δύναμη, χαρά, δικαιοσύνη και το καλύτερο για όλον τον κόσμο!
