Κάποτε πέρασα όλη τη μέρα μου
δίπλα σε ένα πρόβλημα
ή εγώ ήμουν πολύ μικρή
ή αυτό ήταν πολύ μεγάλο.
Το βράδυ μπήκα στην ντουλάπα
να σκεφτώ
άρχισαν να μου μιλούν
τα μακριά μου φορέματα
αστειευόταν ο εσωτερικός καθρέφτης
χόρευαν τα παπούτσια μου
κι ένα βραχιόλι
μου’ πιανε συνεχώς το χέρι.
Έτσι ξεχάστηκα.
Όταν βγήκα έξω το πρωί
το πρόβλημα, καθώς βαρέθηκε
είχε φύγει.
Αντελήφθη ίσως ότι δεν ήταν
τίποτε άλλο πάρα ληγμένο ραδιούργημα.
Το κατάλαβα κι εγώ όταν θυμήθηκα
την καλοθρεμμένη κοιλιά του
και σκέφτηκα συναφώς
τι ήχο κάνουν τα γουρούνια σαν τα σφάζουν.
