Μεγάλωσα λίγο ακόμη και έμαθα:
Πως το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο είναι τα παιδιά όχι τα διαμάντια.
Πως η αγάπη είναι μια αξία και ένα συναίσθημα, που μπορείς να νιώθεις όποτε θέλεις, για όποιον θέλεις και όσο θέλεις, χωρίς να χρειάζεται και ο άλλος να το νιώθει.
Πως εντελώς ελεύθεροι δεν θα γίνουμε ποτέ, γιατί πάντοτε θα δεσμευόμαστε από ακόμη μια υπόσχεση, ακόμη ένα όνειρο, ακόμη μια υποχρέωση, έτσι είναι οι άνθρωποι.
Πως η συγγνώμη είναι μια λέξη, που εκφράζεται για λόγους ευγένειας, όπως το ευχαριστώ και παρακαλώ, ας πούμε, ή επειδή κάτι πρέπει να πεις την δεδομένη στιγμή της αμηχανίας που νιώθεις άβολα ή άσχημα, λειτουργεί ενίοτε σαν στιγμιαίο χάδι στ' αυτιά τόσο του παθόντος όσο και του φταίχτη. Ούτε διορθώνει τα λάθη ούτε αποκαθιστά την τάξη.
Πως κάποιοι άνθρωποι δεν αντέχουν την βοήθεια σου ενώ άλλοι την έχουν ανάγκη, οπότε μην σπαταλάς χρόνο και συναίσθημα σε ανθρώπους που δεν θα το εκτιμήσουν.
Πως είναι πολύ εύκολο η καλή σου διάθεση και το χαμόγελο να παρεξηγηθούν, αλλά σκασίλα σου. Συνέχισε να γελάς.
Πως ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Πως αν χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, πολύ απλά θα πονέσεις και θα κάνεις ζημιά στο κεφάλι σου. Ο τοίχος παραμένει πάντοτε τοίχος.
Πως τα θαύματα είναι για όσους δεν έχουν χέρια.
Πως δεν έχεις καμία ανάγκη να πείσεις κανέναν για το ποιος είσαι.
Πως δεν έχεις καμία ανάγκη να πείσεις κανέναν, σκέτο.
Πως η τέχνη είναι αρρώστια και θεραπεία.
Πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν κοιτούν τα λουλούδια των δέντρων, αλλά προσμένουν τους καρπούς τους, γιατί πολύ απλά πεινούν.
Πως όποιος μπορεί να βλέπει ακόμη τα λουλούδια είναι ένας χορτασμένος από τη ζωή του άνθρωπος.
Πως μερικά από αυτά που κρατάμε ως ενθύμια, είναι απλώς σκουπίδια, που γεμίζουν τα συρτάρια.
Πως έχουμε αδελφή ψυχή και, όταν την βρούμε, δεν θα χωρίσουμε ποτέ.
Πως ένα συν ένα ίσον δύο, τα εναλλακτικά σενάρια του αθροίσματος είναι για τους ποιητές, ενδεχομένως και για άλλους που εν καιρώ, αν έχω χρόνο και διάθεση, θα μάθω. Πάντως, η γνώση αυτή, δεν νομίζω ότι θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Πως, παρά το προηγούμενο, η γνώση είναι καθήκον του ανθρώπου.
Πως αμαρτία δεν υπάρχει, είναι ένα βολικό εφεύρημα, υπάρχει μόνο δυστυχία.
Πως η κοινή λογική δεν είναι πάντοτε λογική.
Πως επειδή μπορείς εσύ, δε σημαίνει ότι μπορούν και οι άλλοι.
Πως όπως σκέφτεσαι, δεν σκέφτονται και όλοι οι άλλοι.
Πως το καράτε, η διαφραγματική αναπνοή και ένα ενυδρείο κάνουν τη ζωή καλύτερη.
Πως πρώτα φροντίζουμε εμείς για εμάς, γιατί η φροντίδα των άλλων προς εμάς δεν είναι δεδομένη ούτε πάντοτε εφικτή.
Πως το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του συμμαζεύειν.
Πως αν συνεχίσω να γράφω όλα όσα έχω μάθει, γιατί έχω και άλλα πολλά, θα κουραστείτε, όσοι με διαβάζετε. Όσοι δεν με διαβάζετε, διαβάστε κάτι άλλο. Σε κάθε περίπτωση, το διάβασμα κάνει καλό.
Γι' αυτό λοιπόν σταματώ, λέγοντας, τέλος, ότι έμαθα πως πρέπει κάπου να σταματώ και από κάπου να αρχίζω. Πως τα όρια, τα σημεία λήξης και εκκίνησης, δεν μας περιορίζουν αλλά αντίθετα μας βοηθούν να προχωρήσουμε. Ο, τι ορίζεις σου δίνει ασφάλεια, γνώση και ηρεμία και ο, τι τελειώνεις σου δίνει χώρο και χρόνο να αρχίσεις κάτι νέο.
Και, φυσικά, ότι έχω να μάθω πολλά ακόμη.
Σας φιλώ, σας εύχομαι καλή δύναμη και υγεία και σας ευχαριστώ!
Πως το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο είναι τα παιδιά όχι τα διαμάντια.
Πως η αγάπη είναι μια αξία και ένα συναίσθημα, που μπορείς να νιώθεις όποτε θέλεις, για όποιον θέλεις και όσο θέλεις, χωρίς να χρειάζεται και ο άλλος να το νιώθει.
Πως εντελώς ελεύθεροι δεν θα γίνουμε ποτέ, γιατί πάντοτε θα δεσμευόμαστε από ακόμη μια υπόσχεση, ακόμη ένα όνειρο, ακόμη μια υποχρέωση, έτσι είναι οι άνθρωποι.
Πως η συγγνώμη είναι μια λέξη, που εκφράζεται για λόγους ευγένειας, όπως το ευχαριστώ και παρακαλώ, ας πούμε, ή επειδή κάτι πρέπει να πεις την δεδομένη στιγμή της αμηχανίας που νιώθεις άβολα ή άσχημα, λειτουργεί ενίοτε σαν στιγμιαίο χάδι στ' αυτιά τόσο του παθόντος όσο και του φταίχτη. Ούτε διορθώνει τα λάθη ούτε αποκαθιστά την τάξη.
Πως κάποιοι άνθρωποι δεν αντέχουν την βοήθεια σου ενώ άλλοι την έχουν ανάγκη, οπότε μην σπαταλάς χρόνο και συναίσθημα σε ανθρώπους που δεν θα το εκτιμήσουν.
Πως είναι πολύ εύκολο η καλή σου διάθεση και το χαμόγελο να παρεξηγηθούν, αλλά σκασίλα σου. Συνέχισε να γελάς.
Πως ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Πως αν χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, πολύ απλά θα πονέσεις και θα κάνεις ζημιά στο κεφάλι σου. Ο τοίχος παραμένει πάντοτε τοίχος.
Πως τα θαύματα είναι για όσους δεν έχουν χέρια.
Πως δεν έχεις καμία ανάγκη να πείσεις κανέναν για το ποιος είσαι.
Πως δεν έχεις καμία ανάγκη να πείσεις κανέναν, σκέτο.
Πως η τέχνη είναι αρρώστια και θεραπεία.
Πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν κοιτούν τα λουλούδια των δέντρων, αλλά προσμένουν τους καρπούς τους, γιατί πολύ απλά πεινούν.
Πως όποιος μπορεί να βλέπει ακόμη τα λουλούδια είναι ένας χορτασμένος από τη ζωή του άνθρωπος.
Πως μερικά από αυτά που κρατάμε ως ενθύμια, είναι απλώς σκουπίδια, που γεμίζουν τα συρτάρια.
Πως έχουμε αδελφή ψυχή και, όταν την βρούμε, δεν θα χωρίσουμε ποτέ.
Πως ένα συν ένα ίσον δύο, τα εναλλακτικά σενάρια του αθροίσματος είναι για τους ποιητές, ενδεχομένως και για άλλους που εν καιρώ, αν έχω χρόνο και διάθεση, θα μάθω. Πάντως, η γνώση αυτή, δεν νομίζω ότι θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Πως, παρά το προηγούμενο, η γνώση είναι καθήκον του ανθρώπου.
Πως αμαρτία δεν υπάρχει, είναι ένα βολικό εφεύρημα, υπάρχει μόνο δυστυχία.
Πως η κοινή λογική δεν είναι πάντοτε λογική.
Πως επειδή μπορείς εσύ, δε σημαίνει ότι μπορούν και οι άλλοι.
Πως όπως σκέφτεσαι, δεν σκέφτονται και όλοι οι άλλοι.
Πως το καράτε, η διαφραγματική αναπνοή και ένα ενυδρείο κάνουν τη ζωή καλύτερη.
Πως πρώτα φροντίζουμε εμείς για εμάς, γιατί η φροντίδα των άλλων προς εμάς δεν είναι δεδομένη ούτε πάντοτε εφικτή.
Πως το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του συμμαζεύειν.
Πως αν συνεχίσω να γράφω όλα όσα έχω μάθει, γιατί έχω και άλλα πολλά, θα κουραστείτε, όσοι με διαβάζετε. Όσοι δεν με διαβάζετε, διαβάστε κάτι άλλο. Σε κάθε περίπτωση, το διάβασμα κάνει καλό.
Γι' αυτό λοιπόν σταματώ, λέγοντας, τέλος, ότι έμαθα πως πρέπει κάπου να σταματώ και από κάπου να αρχίζω. Πως τα όρια, τα σημεία λήξης και εκκίνησης, δεν μας περιορίζουν αλλά αντίθετα μας βοηθούν να προχωρήσουμε. Ο, τι ορίζεις σου δίνει ασφάλεια, γνώση και ηρεμία και ο, τι τελειώνεις σου δίνει χώρο και χρόνο να αρχίσεις κάτι νέο.
Και, φυσικά, ότι έχω να μάθω πολλά ακόμη.
Σας φιλώ, σας εύχομαι καλή δύναμη και υγεία και σας ευχαριστώ!
